عشق نجوم

سلام به همه ی شما دوستان عزیز و کهکشانی

امروز یه مطلب کوتاهی از دنباله دارها براتون میزارم اما قبلش یه عذر خواهی کوچولو که دیر به دیر میاییم آخه کنکور داشتم

امااز الان جبران می کنم

ستاره های دنباله دار (ذوذنب)

ستاره های دنباله دار یا دنباله دار ها اجرامی آسمانی با شکل منحصر به فرد و اندازه ی بزرگ اند که گهگاه ظاهر می شوند. یک ستاره ی دنباله دار نمونه تشکیل شده است از یک کره ی نورانی یا راس که به استوانه ای رقیق و دراز به نام دنباله (ذنب) متصل است. راس ممکن است به بزرگی خورشید به نظر آید و دنباله ی قوسی را در آسمان رسم می کند.

دنباله دار که به چشم برهنه چون ماه بی حرکت به نظر می آید، در واقع با سرعت صدها کیلومتر در ثانیه حرکت می کند. سرعت دقیق آن را می توان از روی تغییر مکان آن نسبت به ستارگان ثابت تعیین کرد.

بیش از هزار دنباله دار شناخته شده است و هر ساله نیز چندین دنباله دار جدید کشف می شود.

اکثریت عظیم آن ها به قدری کم نور اند که به چشم برهنه مرئی نیستند. ستاره های دنباله دار نسبتا َ بزرگ

نادرند. این ها به طور متوسط یکی دوبار در طول یک عمر پدیدار می شوند.

از بیش از هزار دنباله دار شناخنه شده در حدود 260 تا در «مدارهای بسته» یعنی در مسیر هایی کم و بیش

کشیده و سیگار مانند ، حرکت می کنند. این واقعیت که مداری بسته است ، یعنی اول و آخری ندارد، دارای اهمییت زیادی است. دنباله دار هایی که چنین مدارهایی را می پیمایند پیوسته مسیر واحدی را دور می زنند. بسیاری از این ها چندین بار به نزدیکی زمین بازگشته اند و مشاهده شده اند

مدار های صدها ستاره ی دنبله دار دیگر یا سهمی است یا هذلولی. به احتمال زیاد ، این ها فقط یک بار در نزدیکی زمین ظاهر می شوند، از فضای خارج می آیند، دور می زنند و سپس می روند و دیگر هم دیده نخواهند شد

سیارک ها:

سیارک ها اجرام جامد کوچکی با شکل های نامنظم اند که مانند سیارات بزرگ به دور خورشید می گردند و تفاوت عمده آنها با سیارات در اندازه آنها است. آن ها را با نام ستارگان صغار یا سیرات خرد نیز میشناسند . سرس (Ceres) بزرگ ترین سیارک ، قطری برابر با 800 کیلومتر دارد ، اما قطر بسیاری از آنها فقط حدود سه کیلومتر است . نخستین سیارک در اول ژانویه 1801 کشف شد. از آن پس تعداد زیادی از آن ها کشف شده اند.تخمین زده شده که با یک تلسکوپ بزرگ می توان از بیش از 100000 سیارک عکسبرداری کرد.

سیارک ها نیز با انعکاس نور آفتاب می درخشند، ولی چون سطحشان کوچک است ، مقدار نور منعکس شده بسیار کم است.سیارک ها را بدون تلسکوپ نمی توان دید.

اجرام عمقی آسمان در صورت فلکی قوس تعداد زیادی از اجرام عمق آسمان از جمله ۱۵ جرم مسیه و روشن ترین ابر آسمانی واقع در کهکشان راه شیری در این محل استقرار یافته است.M22 یک خوشه کروی قدر پنجم است که در سه درجه ای شمال شرقی ستاره ی لاندای قوس واقع گردیده است.M23 یک خوشه ی باز بزرگ دارای ۱۲۰ ستاره از قدر ۷ است.M8 یا سحابی مرداب ابر وسیع زیبایی است که ستارگان جوانی را در فاصله ی ۱۵۰۰۰ سال نوری از زمین در بر گرفته و دارای قدر کلی ۶ میباشد .در همان نزدیکی M20 سحابی سه شاخه قرار گرفته که تعدادی از ستاره های خیلی داغ و جوان را در درون گاز و غبار خود جای داده است. M17 سحابی اُمگا به فاصله ی ۱۰۰۰۰ سال نوری از زمین دارای قدر ۷ است. سیارات: سیارات اجرام تقریبا کروی جامد و بزرگی هستند که به دور خورشید میگردند. البته سیاره ای که بهتر از همه میشناسیم ، زمین خودمونه. همه سیارات نسبتا سرد اند و بازتاب نور خورشید آنها را مرئی میکند؛ بعضی از آنها را میتوان هرچند وقت یکبار با چشم برهنه دید. ولی سه سیاره را فقط به کمک تلسکوپ میتوان مشاهده کرد. در نظر اول ، سیارات هم مانند انبوه ستاره هایی اند که در آسمان میدرخشند ، ولی یک ناظر میتواند به کمک یکی از مشخصات زیرین ، یا بیشتر ، سیاره را تشخیص دهد. ۱- سیارات با نوری پایدار میدرخشند ، در حالی که در مورد ستاره ها چنین نیست . نوری که از ستاره ها به چشم ما میرسد ، به نظر می آید که هم از نظر رنگ و هم از نظر روشنی ، به سرعت تغییر میکند . این تغییرات رنگ و روشنی همان چشمک زدن ستاره ها است. ۲- سیازات آسمان را سیر میکنند. سیاره ای که زمانی نزدیک ستاره ای بوده ممکن است بعدا در نزدیکی ستاره ای دیگر مشاهده شود. از طرف دیگر ستاره ها نسبت به یکدیگر ظاهرا مواضع ثابتی را اشغال میکنند. در ضمن واژه سیاره به معنای « سیر کننده » است. ۳- سیارات در تلسکوپ ، به صورت قرص های کوچک نورانی اند . هرچه بزرگ نمایی تلسکوپ بیشتر باشد ، قطر قزص بزرگتر است. ستاره ها ، حتی با بزرگترین تلسکوپهای موجود هم فقط به صورت نقاط نورانی به نظر میرسند. حتی با تلسکوپ پنج متری هم به صورت نقاطی که قطر قابل سنجشی ندارند به چشم می آیند. ۴- سیارات را فقط میتوان در نوار باریکی در آسمان دید . حرکات آنها به مرزهای این نوار محدود است. البته ستاره ها را می توان در هر قسمتی از آسمان یافت. سحابی: سحابی ، ابر وسیعی متشکل از غبار و گاز است. گازهایی که آنرا تشکیل میدهند بسیار رقیق و در دمایی کم اند. سحابی ها به علت نور خود نمی تابند بلکه بر اثر نور ستارگان مجاور قابل رویت اند. در صورتی که به این ترتیب مرئی شده باشند ، به ستاره ای محو و ابری می مانند. ولی به اندازه و ساختمان واقعی آنها فقط به کمک تلسکوپ می توان پی برد.سحابی های دیگر ، تاریک اند و مانع نور ستارگانی می شوند که پشت آنها قرار دارند.